Bezoek aan de Bromo vulkaan

Baik sore Belanda,

Woensdag 7 september 2011

Over deze dag valt weinig te vertellen. Ik had in mijn hotel een tour geboekt naar de Bromo vulkaan om vervolgens daarvandaan weer door te trekken naar Denpasar en Ubud. Deze rit zou ongeveer 9 uur duren maar door de drukte op de weg deden we er ruim 13 uur over... :( We hadden wel een leuk groepje (1 stel uit Spanje, 2 oudere dames uit Italië en een jongen uit Londen). We kwamen de uren in het busje door met allerlei reisverhalen en voornamelijk slaap inhalen…. Laat in de avond kwamen wij aan bij onze guesthouse Yoshi’s op ongeveer 2 km van de vulkaan. Hier nog wat gegeten en gedronken en toen ons bedje maar ingedoken. De wekker zou de volgende dag al om 03:00 uur afgaan…

Donderdag 8 september 2011

Om 03:00 uur is mijn wekker afgegaan en eerlijk gezegd had ik er helemaal geen moeite mee. Ik was tenminste goed uitgerust… :) Een heerlijke douche genomen en naar de lobby gegaan waar de rest ook zat te wachten. Ik had er helemaal geen rekening mee gehouden dat het wel eens koud kon zijn (5 graden) bij het viewing-point en had dus ook geen trui of iets dergelijks meegenomen. Gelukkig bood het guesthouse uitkomst en kon je een fleece-jas huren…. We stapten in de jeep en deze bracht ons in 10 minuten naar de top van de Guning (2700 mtr.) Van hieruit hadden we nog een beklimming van ongeveer 30 minuten naar de echte top. Het was echt zwoegen geblazen en de oudere dames besloten maar halverwege te blijven. Eenmaal op de top aangekomen hadden we een prachtig uitzicht. Boven de wolken met aan de linkerkant de zonsopgang en aan de rechterkant de Bromo vulkaan met twee kleinere vulkanen. Het leek net alsof je op een andere planeet stond. Net een maanlandschap! Na ook weer hier de nodige foto’s te hebben gemaakt, gingen we terug naar de jeep.

In en lange kolonne met andere jeeps reden we door dikke stofwolken en diepe kuilen naar de voet van de Bromo vulkaan. Omdat de jeeps niet helemaal tot de vulkaan mogen/kunnen komen, moet je vervolgens nog 2 km door de as en de stofwolken lopen waar je op een plek komt waar de locals al staan te wachten met hun paarden om je verder te brengen. We besloten te gaan lopen maar halverwege besloot ik het laatste stukje toch maar per paard te gaan. Je wilt tenslotte niet uitgeput boven op de rand van de krater staan…..

Om het laatste stuk tot de kraterrand af te leggen was tegen de steile helling van de vulkaan een trap met 246 treden gebouwd. Deze was tijdens de laatste uitbarsting(en) flink beschadigd geraakt waardoor het nog moeilijker werd bovenop te geraken. Maar eenmaal aangekomen op de smalle kraterrand, die tot een paar jaar geleden nog breder was, keken we recht de krater in. Deze produceert geregeld een witte rookpluim en verspreid een sterk ruikende zwavellucht. Het uitzicht op de omliggende vulkanen en de krater waardoor we gekomen waren was vanaf de plek prachtig!

Een bezoek aan de Bromo vulkaan is niet zonder risico's aangezien het een actieve vulkaan is en nog geregeld tekeer gaat. De laatste uitbarsting dateert van januari dit jaar waardoor een groot gebied moest worden geëvacueerd. Ook in 2004 vielen doden (toeristen) door plotselinge uitbarstingen. Dit wil je niet meemaken....

Gezien het aantal toeristen op de smalle rand was het nog uitkijken ook. De zachte bodem was van zand/stof. Geen bescherming en mocht je vallen, dan val je recht de krater in en is er geen mogelijkheid je nog ergens aan vast te houden…..

Na de afdaling eerst nog langs een hindoetempel aan de voet van de Bromo gegaan om vervolgens terug te keren naar de jeeps. We zaten allemaal flink onder het stof. Gelukkig was het hotel niet ver meer rijden, met 10 minuutjes waren we er al.

Terug gekomen bij onze guesthouse hadden we nog de mogelijkheid te douchen, wat zeker nodig was. Vervolgens met de bus naar het kantoor van de organisatie waar we tot onze spijt afscheid moesten nemen van elkaar. Vanaf dit punt ging iedereen zijn/haar eigen weg en nam ik de volgende bus naar Denpasar….

De rit naar Denpasar was ook bijzonder. In het begin dacht ik dat iedereen genoeg plek had in de bus maar niets was minder waar. Na een aantal stops was de bus zo vol dat mensen zelfs op de grond gingen zitten. Zelf had ik een alleraardigste man naast mij zitten die het helemaal niet bezwaarlijk vond om mijn schouder als kussen te gebruiken…. Ach, het mannetje zal wel moe zijn geweest….

Nadat hij doorhad dat ik een foto had gemaakt en hem deze liet zien, is hij geen minuut meer in slaap gevallen. Toch was het gezellig in de bus. Er stond een televisie aan met karaoke-muziek en samen met mijn ‘nieuwe vriend’ hebben we uit volle borst meegezongen…. :)

In de bus ook kennis gemaakt met twee Sloveense dames, waar ik uiteindelijk de komende dagen mee op zou trekken.
Om 22:00 uur komen we aan op het busstation. Hier begint meteen weer het gezeur. Op de busterminal zijn er op deze tijd geen bussen die verder gaan naar Ubud. Samen met deze dames besloten we een hotel te nemen in Denpasar en de volgende dag door te reizen naar Ubud. Uiteraard waren vele locals bereid ons naar een goed(koop) hotel te brengen. We hadden al een hotel uit de Lonely Planet op het oog en wilden daar heen. Wederom volgens de locals hetzelfde liedje….. ‘te ver weg etc. etc.” Wij toch maar in de taxi en ja hoor… het hotel was vrijwel om de hoek…!! We konden het raden maar de chauffeur rende naar de balie, kwam direct weer terug met “hotel full”… Ook deze truc was ons bekend en gingen we zelf naar de balie. Uiteraard was er genoeg plek en waren wij zelfs de enige gasten…. de chauffeur wilde ons natuurlijk met alle plezier naar een ander hotel brengen….

Maar ja, we konden nu eindelijk gaan slapen....

Groet,

Robert