Tangkuban Perahu, Ciater Hot Springs & Pak Ujo

Zaterdag 3 september 2011

Deze dag ben ik samen met een man uit Martinique, die in het zelfde hotel verbleef, naar de vulkaan Tangkuban Perahu en de heetwaterbronnen van Ciater gegaan. Hoewel de laatste uitbarsting 40 jaar geleden was is deze vulkaan nog steeds actief. De top ligt op 2.080 meter.

Het was nog een hele toer om daar te komen en via meerdere minibusjes zijn we er uiteindelijk gekomen. De laatste minibus bracht ons naar de ingang maar we hadden ons niet gerealiseerd dat het dan nog twee kilometer de berg op lopen was…. Omdat het voor de moslims nog vakantie was i.v.m. de Ramadan was het een drukte van jewelste. Desondanks hadden we een prachtig uitzicht op de krater van de vulkaan en kwamen de zwaveldampen ons tegemoet. Het was een flinke wandeling langs de kraterwand maar we konden mooie foto’s maken.

Na het bezoek aan de Tangkuban Perahu gingen we door naar de Ciater zwavelbronnen (hot springs). Het water zou een geneeskrachtige werking hebben. Echter, bij aankomst vonden wij het een grote teleurstelling. Het terrein was een grote ‘amusement waterpark’ en vanwege de vakantie kon je over de kinderhoofden lopen. Ieder vrij plekje was ingenomen door hele families die uitgebreid zaten te eten en langgerekt lagen te slapen. De kinderen waren in het water te vinden.
Na de zwavelbronnen te hebben gevonden hebben we een snelle duik gemaakt in de eigenlijk vies uitziende zwembaden….

Omdat we in de middag ook nog de muziekschool van Bandung wilden bezoeken hadden we besloten maar een motortaxi te nemen. Achterop, vol gas een rit van een uur. Links en rechts inhalend, voordringend, spookrijden, afsnijden, tussen twee inhalende auto’s gaan rijden. Niets was te gek om ons zo snel mogelijk in Bandung te brengen….

Eenmaal veilig in Bandung aangekomen begon het voor de eerste en enige keer flink te regenen. Het kwam werkelijk met bakken uit de hemel maar duurde niet langer dan een half uur. Zeiknat zijn er uiteindelijk aangekomen bij de muziek- en dansschool Pak Ujo. Het is een groot van bamboe gemaakte concertzaal die helemaal open is aan alle kanten en waar een soort van tribune is gemaakt.
In deze school leren kinderen angklung spelen. De angklung is een muziekinstrument van bamboe, dat zachte klanken geeft. Elke noot heeft zijn eigen angklung. Hoe groter hoe zwaarder te toon. Je moest hem op een bepaalde manier vast houden en dan er mee schudden. Eerst kregen we een opvoering met wajang poppen te zien en daarna een opvoering van dans en muziek, dat opgevoerd werd door kinderen. Daarna kregen wij allemaal een angklung in ons handen en had iedereen een ‘toon’ (= andere anglung)
Door middel d.m.v. handgebaren van de dirigent in het midden wist iedereen op welke moment zijn/haar angklung moest gebruiken. Zo speelden we gezamenlijk o.a. Bohemian Rapsody van Queen.

Tot slot werd iedereen door een van de kinderen uitgenodigd mee te doen met een dans. Na eerst beleefd te hebben geweigerd kon ik er niet onderuit mee te doen met deze dans. Na deze onvergetelijke voorstelling zijn we met een groepje heerlijke noodles wezen eten bij een 'warung' in de buurt en hebben we de avond afgeloten met een drankje op een terras met livemuziek…

Groet,

Robert