De mijnen van Potosi

Goedemorgen!

Zondagmorgen had ik met nog twee anderen afgesproken om de ‘lokale’ markt te gaan bezoeken. Tenminste, ik dacht dat de Tarabuco markt een lokale markt was…. Echter, deze was 65 km van Sucre. We hadden om 08:00 uur afgesproken in een bar om eerst lekker te ontbijten en dan een taxi te bestellen. Helaas kwam alleen Amanda opdagen en was het James nog te vroeg. Waarschijnlijk de cocktails van de avond daarvoor. We hadden besloten niet te wachten en zijn toen een taxi gaan zoeken.

Gelukkig spreekt Amanda wat Spaans waardoor we een hele goede deal konden maken. Voor 100 BOL (ongeveer 10 euro bracht hij ons naar de markt, zou hij 2 uur wachten en bracht hij ons weer terug. Door mijn gebrek aan Spaans was mij dit alleen niet gelukt….

De markt was wel leuk. Veel fruit en vlees. Ook de levende dieren ontkomen er niet aan om hier voor een lekkere maaltijd te worden verkocht. Hier hebben we over de markt gelopen en de nodige foto’s gemaakt. Vaak van een afstandje want de mensen hier zijn er niet erg happig op als je een foto van hen wilt maken. Maar ja, gewoon snel maken en doorlopen… :) Op de terugweg zijn we met de chauffeur nog wat wezen drinken en hebben wij ons af laten zetten bij de hostel om onze spullen te gaan pakken want dezelfde dag wilden we nog naar Potosi.

We hadden de bus van 17:00 uur en duurde ongeveer drie uur. De tijd viel wel mee want in de bus hebben we een film op de laptop gekeken. Was wel leuk, want de halve bus stond achter ons en probeerde een glimp mee te pikken. In Potosi hebben we ons laten afzetten bij de La Casona Hostel. Een prachtig oud koloniaal gebouw uit de 18de eeuw waar we een eigen kamer hebben genomen. De hostels zijn hier zo goedkoop dat we kiezen voor de luxe... Voor een gedeelde kamer betaal je ongeveer 3 euro en voor een eigen kamer met douche en toilet ronde de 8 euro. De keuze was dus snel gemaakt…

Potosi is de hoogstgelegen stad ter wereld en ligt op 4000 meter en dat kun je goed merken. Ik dacht dat ik niet zo’n last zou krijgen van de hoogte maar dat viel toch tegen. Niet dat ik last had van hoofdpijn of iets dergelijk maar je bent na een paar meter lopen al uitgeput. Niet dat mijn conditie zo optimaal is maar je merkt gewoon heel goed dat er minder zuurstof in de lucht zit. Gelukkig hebben we op de markt cocabladeren gekocht. Ontzettend smerig maar het schijn te helpen…

Vandaag gaan de we mijnen van Potosi bezoeken. Een van de hoogtepunten van Potosi, waarover morgen meer.

Amanda volgt de komende dagen ongeveer dezelfde route en hebben we besloten om de komende dagen samen te reizen en heb ik een kleine aanpassing in mijn schema gemaakt. Eind van de middag nemen we de bus naar Tupiza en is bekend om zijn prachtige rotsformaties. Hier hopen we morgen (dinsdag) te gaan paardrijden. Daarna nemen we de avondbus naar Uyuni om de zoutvlaktes te bezoeken en nemen we afscheid van elkaar. Amanda reist verder naar Chili en ik ga naar La Paz.
Nu even ontbijten en ons klaarmaken voor een bezoek aan de mijnen….

Tot morgen!

Robert