De zoutvlaktes van Uyuni

Donderdag stond in het teken van de tour naar de zoutvlaktes. We hadden met 6 personen een jeep gehuurd. Deze personen had ik eerder ontmoet in Sucre en andere weer in Potisi. Heel toevallig kwam ik hen tegen in Uyunsi toen we een tour wilden gaan boeken. Was wel leuk om hun terug te zien.

Om 10:00 uur werden we opgehaald en reden we eerst naar het kerkhof van oude treinen. Op zich niet zo bijzonder, al was het wel bijzonder dat sommige treinen al meer dan 200 jaar oud waren en daar gewoon lagen te verroesten zonder dat iemand er naar omkijkt. Daarna naar een klein marktje aan het begin van de zoutvlaktes waar het direct al goed begon. Iemand uit onze groep liep wat rond en werd plotseling door een hond gebeten met een flinke wond in zijn arm tot gevolg. Nadat we ergens de wond hadden schoongemaakt, is de gids teruggereden naar de markt om uit te zoeken van wie die hond was om aan de eigenaar te vragen of hij de nodige injecties had gehad. Zo niet, dan moest hij z.s.m. naar het ziekenhuis. Gelukkig duurde dit niet zo lang en zou de hond de nodige injecties hebben gehad… toen direct door naar de zoutvlaktes….

Op het eerste stuk wordt zout gewonnen, dus daar vind je allemaal zoutbulten. Na een tijdje zie je geen zoutbulten meer maar alleen zout. Door de wind zijn er achthoekige vormen op het zout geblazen en het zout is perfect om leuke foto’s te maken. Onze lunch was ergens midden op de zoutvlaktes waar ze een restaurantje hebben gebouwd. Na de lunch was het zeker een uur rijden naar een gigantische rots met allemaal cactussen erop. Hier heb je ook het zouthotel waar mensen die een meerdaagse reis boeken, zullen overnachten. Na ook hier weer de nodige foto’s te hebben gemaakt zijn we teruggereden naar Uyuni.

In Uyuni ben ik met Amanda nog wat wezen eten en hebben we afscheid genomen. Alle bussen vertrekken uit Uyuni om 20:00 uur en daarvoor had ik nog afgesproken met de andere backpackers die ook naar La Paz gaan. Een aantal daarvan reizen ook door naar Chili dus daar heb ik ook afscheid van genomen.

Nu zit ik op het terras van hostel Irish Rover in La Paz en heb een lange busrit achter de rug. De reis viel eigenlijk wel mee. Ik had een luxere bus genomen waar de stoelen verder achterover konden en besloot een film te gaan kijken op mijn laptop maar was na een paar minuten al vertrokken.

Vandaag ga ik La Paz bekijken en morgen is het tijd voor de mountainbiketocht over ‘The Most Dangerous Road’ over gravel en gaat langs diepe afgronden…..

Tot later !

Robert