Van Tupiza naar Uyuni
Door: Robert Hansum
Blijf op de hoogte en volg Robert
22 April 2010 | Bolivia, Uyuni
Helaas hadden we in Uyuni geen internet maar ben ik zojuist aangekomen in La Paz…. Onderstaand stukje is afgelopen donderdagochtend geschreven, maar kan het nu pas uploaden.
Afgelopen woensdag hadden we een reisdag om van Tupiza in Uyuni te komen en wederom hadden ze ons wijsgemaakt dat de busrit korter was als in werkelijkheid. Als je een kaartje voor de bus gaat kopen zijn er altijd verschillende bureaus waar je deze kunt kopen. De meeste zijn even duur en hebben ongeveer dezelfde bussen. Toch ga je vergelijken… Echter, ieder bureau beweert altijd de beste te zijn… De eerste vertelde ons dat de busrit 6 uur zou duren en dat het een directe lijn was. Uiteraard beweerden dan ook de andere dat het 6 uur zou duren en een directe lijn zou zijn. De busrit duurde dus meer dan 8 uur… en we moesten ergens overstappen.
Om 10:00 uur vertrok de bus en hadden we met andere backpackers in het hotel afgesproken om een taxi naar het busstation te nemen. Inchecken in instappen maar.
We hadden vrij goede plaatsen al zag ik er gigantisch tegenop op om urenlang met mijn zere kont in de bus te gaan zitten. Deze is namelijk nogal erg pijnlijk… De eerste drie uur in de bus viel nog wel mee. We reden door het prachtige Andes gebergte over smalle, steile wegen. Ontzettend stoffig. Het waren alleen maar bochten en hadden nog geen 100 meter rechte weg. Maar het uitzicht was prachtig. Langs rotsen en dorpjes waarvan je je afvraagt hoe en waarom deze mensen hier wonen. Na een paar uur rijden moesten we toch overstappen, dus alle spullen weer de bus uit en overladen maar. Hier hadden we een half uur de tijd (Boliviaanse). Het werd dus langer dan een uur. Het tweede gedeelte van de reis was heel anders dan daarvoor. Nu reden we niet over smalle, steile wegen maar over de hoogvlaktes van de Andes. Gigantische vlaktes met in de verte de (besneeuwde) bergtoppen. Het begon ook kouder te worden. Omdat de meeste locals uitstapten in het plaatsje waar we moesten overstappen zaten vrijwel alleen maar gringo’s (oftewel de toeristen….) in de bus. We hadden bijna allemaal ons eigen plekje wat wel prettig was.
We waren nog niet vertrokken en reden al over een onverharde weg, welke mij deed denken aan de wegen in Afrika. Je werd alle kanten opgeslingerd en dat is geen pretje met een zere kont !!!! Uiteindelijk zijn we rond 18:30 uur in Uyuni aangekomen.
Uyuni is een oud plaatsje op 3656 meter hoog en er wonen voornamelijk indianen. Er hangt er een deprimerende sfeer en de mensen moeten het hier hebben van de toeristen welke hier starten met een een- of meerdaagse tour naar de zoutvlaktes. Ooit was Uyuni eens een knooppunt van treinen en heb je hier een gigantisch kerkhof van oude treinen, waarvan velen meer dan 200 jaar oud zijn.
Nadat we ons gisteren hadden ingecheckt in onze hostel zijn we een toer gaan uitzoeken. Helaas heb ik maar 1 dag dus werd het voor mij een eendaagse toer. We hadden al gehoord dat de grens Bolivia/Chili was afgesloten maar kregen nu ook te horen dat er protesten zijn in Zuid Bolivia en dat de meerdaagse tours niet helemaal gedaan konden worden. Voor Amanda is dit een probleem en zij gaat nu proberen om via de grens van Argentinië in Chili te geraken. In ieder geval doet zij donderdag de eendaagse tour en besluit dan hoe verder te reizen.
Dinsdagavond was ook heel gezellig. Na een aantal avonden vroeg naar bed te zijn geweest hadden we besloten om nog wat te gaan drinken. In een restaurantje hadden we een paar Engelsen en een zweed ontmoet en daar zijn we ‘even’ wat mee wezen drinken. Het werd dus na 03:00 uur…..
Nu zit ik op een bankje in de hostel mijn verslag te doen. We verblijven in Hostel International en is zeker niet de beste hostel die ik heb bezocht. Eerst hadden we een kamer welke leek op een gevangenis, met 1 spotlichtje en geen elektriciteit om e.e.a. op te laden. Verder met bad/douche op de gang. Nadat we hadden overlegd of wij hier wel moesten blijven hadden we besloten om een kamer met eigen douche/toilet te nemen. Maar helaas, koud water en een toilet welke niet doortrekt….. ik ga straks toch maar eens praten bij de receptie dat ik niet het volle pond wil betalen.
Nou ja, straks worden we met een 4X4 opgehaald en gaan we de zoutvlaktes van Uyuni bezoeken en vanavond neem ik na afscheid te hebben genomen van Amanda, de nachtbus naar La Paz, waar ik hoop de Death Road te gaan berijden op een mountainbike….
Groet,
Robert
Afgelopen woensdag hadden we een reisdag om van Tupiza in Uyuni te komen en wederom hadden ze ons wijsgemaakt dat de busrit korter was als in werkelijkheid. Als je een kaartje voor de bus gaat kopen zijn er altijd verschillende bureaus waar je deze kunt kopen. De meeste zijn even duur en hebben ongeveer dezelfde bussen. Toch ga je vergelijken… Echter, ieder bureau beweert altijd de beste te zijn… De eerste vertelde ons dat de busrit 6 uur zou duren en dat het een directe lijn was. Uiteraard beweerden dan ook de andere dat het 6 uur zou duren en een directe lijn zou zijn. De busrit duurde dus meer dan 8 uur… en we moesten ergens overstappen.
Om 10:00 uur vertrok de bus en hadden we met andere backpackers in het hotel afgesproken om een taxi naar het busstation te nemen. Inchecken in instappen maar.
We hadden vrij goede plaatsen al zag ik er gigantisch tegenop op om urenlang met mijn zere kont in de bus te gaan zitten. Deze is namelijk nogal erg pijnlijk… De eerste drie uur in de bus viel nog wel mee. We reden door het prachtige Andes gebergte over smalle, steile wegen. Ontzettend stoffig. Het waren alleen maar bochten en hadden nog geen 100 meter rechte weg. Maar het uitzicht was prachtig. Langs rotsen en dorpjes waarvan je je afvraagt hoe en waarom deze mensen hier wonen. Na een paar uur rijden moesten we toch overstappen, dus alle spullen weer de bus uit en overladen maar. Hier hadden we een half uur de tijd (Boliviaanse). Het werd dus langer dan een uur. Het tweede gedeelte van de reis was heel anders dan daarvoor. Nu reden we niet over smalle, steile wegen maar over de hoogvlaktes van de Andes. Gigantische vlaktes met in de verte de (besneeuwde) bergtoppen. Het begon ook kouder te worden. Omdat de meeste locals uitstapten in het plaatsje waar we moesten overstappen zaten vrijwel alleen maar gringo’s (oftewel de toeristen….) in de bus. We hadden bijna allemaal ons eigen plekje wat wel prettig was.
We waren nog niet vertrokken en reden al over een onverharde weg, welke mij deed denken aan de wegen in Afrika. Je werd alle kanten opgeslingerd en dat is geen pretje met een zere kont !!!! Uiteindelijk zijn we rond 18:30 uur in Uyuni aangekomen.
Uyuni is een oud plaatsje op 3656 meter hoog en er wonen voornamelijk indianen. Er hangt er een deprimerende sfeer en de mensen moeten het hier hebben van de toeristen welke hier starten met een een- of meerdaagse tour naar de zoutvlaktes. Ooit was Uyuni eens een knooppunt van treinen en heb je hier een gigantisch kerkhof van oude treinen, waarvan velen meer dan 200 jaar oud zijn.
Nadat we ons gisteren hadden ingecheckt in onze hostel zijn we een toer gaan uitzoeken. Helaas heb ik maar 1 dag dus werd het voor mij een eendaagse toer. We hadden al gehoord dat de grens Bolivia/Chili was afgesloten maar kregen nu ook te horen dat er protesten zijn in Zuid Bolivia en dat de meerdaagse tours niet helemaal gedaan konden worden. Voor Amanda is dit een probleem en zij gaat nu proberen om via de grens van Argentinië in Chili te geraken. In ieder geval doet zij donderdag de eendaagse tour en besluit dan hoe verder te reizen.
Dinsdagavond was ook heel gezellig. Na een aantal avonden vroeg naar bed te zijn geweest hadden we besloten om nog wat te gaan drinken. In een restaurantje hadden we een paar Engelsen en een zweed ontmoet en daar zijn we ‘even’ wat mee wezen drinken. Het werd dus na 03:00 uur…..
Nu zit ik op een bankje in de hostel mijn verslag te doen. We verblijven in Hostel International en is zeker niet de beste hostel die ik heb bezocht. Eerst hadden we een kamer welke leek op een gevangenis, met 1 spotlichtje en geen elektriciteit om e.e.a. op te laden. Verder met bad/douche op de gang. Nadat we hadden overlegd of wij hier wel moesten blijven hadden we besloten om een kamer met eigen douche/toilet te nemen. Maar helaas, koud water en een toilet welke niet doortrekt….. ik ga straks toch maar eens praten bij de receptie dat ik niet het volle pond wil betalen.
Nou ja, straks worden we met een 4X4 opgehaald en gaan we de zoutvlaktes van Uyuni bezoeken en vanavond neem ik na afscheid te hebben genomen van Amanda, de nachtbus naar La Paz, waar ik hoop de Death Road te gaan berijden op een mountainbike….
Groet,
Robert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
